Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων

Επιστρέφοντας από διακοπές και νιώθωντας μια μικρή μελαγχολία, όπως πάντα επιλέγω να κάνω αυτό που με κάνει να νιώσω καλύτερα. Να διαβάσω ένα παραμύθι! Ή μάλλον να διαβάσω το αγαπημένο μου παραμύθι! Όσοι με γνωρίζουν έστω και λίγο είναι σε θέση να ξέρουν τη μεγάλη αγάπη μου για αυτό το κορίτσι, την Αλίκη. Και μόλις χθες που τη διάβαζα για πολλοστή φορά συνειδητοποίησα ότι δεν έχω αναφερθεί ποτέ στο blog μου για το κορίτσι αυτό.

Και ντράπηκα...

Από την άλλη μεριά δεν ξέρω τι να πρωτοπώ.

Η Αλίκη είναι ένα κορίτσι αντισυμβατικό, γεμάτο φαντασία και όνειρα. Κάποια μέρα λοιπόν συναντάει ένα λαγό με κοστούμι και τον ακολουθεί. Πέφτει στη λαγότρυπα και βρίσκεται μέσα στη Χώρα των Θαυμάτων. Το κορίτσι αλλάζει συνεχώς, μέγεθος, σκέψεις, ιδιότητες. Εκεί, λοιπόν, μέσα τη Wonderland η Αλίκη μου συναντάει περίεργα πλάσματα. Μια κάμπια, μία γάτα, ένας τρελοκαπελάς, μία κακιά βασίλισσα και πολλά τραπουλόχαρτα είναι κάποιοι από αυτούς. Δε χρειάζεται να πω περισσότερα για την πλοκή. Απλά διαβάστε το!!

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι το μεγαλείο αυτού του βιβλίου το ανακαλύπτει κανείς μεγάλος... Και ταυτίζεται με την Αλίκη... Ή την κάνει πρότυπό του...

Στη Χώρα των θαυμάτων δεν υπάρχει καμία κοινωνική σύμβαση. Δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει καθωσπρεπισμός, δεν υπάρχει εξουσία. Όλα χλευάζονται και καταρρίπτονται όπως.. τα τραπουλόχαρτα. Ο Κάρολ προφανώς σατυρίζει τα κοινωνικά πρέπει της εποχής του και αποτελεί έναν άκρως αντισυμβατικό συγγραφέα. Ίσως για το λόγο αυτό τον κατηγόρησαν μετέπειτα οι μελετητές του έργου του ως παιδεραστή. Εμένα με συγχωρείτε αλλά δεν θα το πιστέψω κάτι τέτοιο. Και φυσικά δεν έχει ποτέ επιβαβαιωθεί και με κανέναν τρόπο.

Μέσα από την Αλίκη ο συγγραφέας ασκεί κριτική στη Βικτωριανή κοινωνία και τις Αγγλοσαξονικές νοοτροπίες, εξετάζοντας παράλληλα το πώς επηρεάζεται η ταυτότητα του ανθρώπου όταν παύουν να υφίστανται οι παγιωμένοι κανόνες που την καθορίζουν.

Και η Αλίκη; Αχ, η καημένη η Αλίκη  προσπαθεί να βρει την ταυτότητά της – εξού και οι αυξομειώσεις στο μέγεθός της ανα περίσταση- σε ένα κόσμο που ανατρέπει ότι προηγουμένως θεωρούσε δεδομένο. Που προσπαθεί να αυτοκαθοριστεί βάσει των άλλων και την κοινωνική κριτική που ασκούν στους αδέσμευτούς χαρακτήρες, περιθωριοποιώντας τους. Η Αλίκη βρίσκεται σε μια θαυματουργή φυλακή, ένα κοινωνικά στεγανό σύστημα που για να την αποδεχθεί, της επιφυλάσσει μια συγκεκριμένη θέση και έναν συγκεκριμένο ρόλο. Πρέπει να προσαρμοστεί στον κόσμο, άλλοτε μεγαλώνοντας και άλλοτε μικραίνοντας, παίζοντας το παιχνίδι με τους κανόνες του. Τους κανόνες της χώρας που επισκέπτεται. Της χώρας της ενηλικίωσης. Η Αλίκη με τη βουτιά στη λαγότρυπα, κάνει μια βουτιά στο ασυνείδητο. Κατά τη πτώση της συναντά βιβλία, γεύσεις, μυρωδιές που πιθανόν είχε γνωρίσει. Και με αυτά τα όπλα προσγειώνεται σε έναν κόσμο που στο όνειρό της συμβολίζει τον παράλογο κόσμο των μεγάλων. Εκείνων των συμβιβασμένων, που κατασκεύασαν μια παράλογη κοινωνική πραγματικότητα από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν. Μια κοινωνική πραγματικότητα που θεωρούν φυσιολογική, και κάθε τι ξένο σε αυτή το περιθωριοποιούν.

Και μία βασίλισσα που συμβολίζει την εξουσία. Με ένα παράλογα μεγάλο κεφάλι θέλει όλοι γύρω της να έχουν κάτι το αφύσικο για να μη νιώθει μόνη. Μία βασίλισσα που η παράλογη αλήθεια της πρέπει να γίνει ευρέως αποδεκτή. Και που το έργο της αρχίζει και τελειώνει στο «Κόψτε του το κεφάλι».  "Καλύτερα να σε φοβούνται παρά να σε αγαπούν", όπως ανέφερε η κακιά βασίλισσα στη μετέπειτα ταινία του Τιμ Μπάρτον το 2010.

Ποιά ήταν όμως η πραγματική Αλίκη και πώς γράφτηκε αυτό το αριστούργημα;

«Στις 4 Ιουλίου του 1862, ο Αιδεσιμότατος Τσαρλς Ντότζσον και ένας φίλος του, συνόδευαν τη 10χρονη Άλις Σιντέλ και τις αδερφές της σε μια βαρκάδα. Καθώς έκαναν κουπί, η μικρή Άλις ζήτησε από τον Τσαρλς να της πει μια ιστορία. Ο Αιδεσιμότατος συνήθιζε να ψυχαγωγεί τους νεαρούς φίλους του με ευφάνταστα παραμύθια και εκείνη την ημέρα, δημιούργησε ένα καινούριο, για μία κοπέλα που πέφτει σε μία τρύπα στο έδαφος. Το κοινό του ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με την ιστορία, που του ζήτησε να τη γράψει σε χαρτί για να την έχουν μαζί τους. Λίγους μήνες μετά, ο Τσαρλς Ντότζσον παρέδωσε στην Άλις το χειρόγραφο, στο οποίο είχε βάλει τον τίτλο: “Οι Περιπέτειες της Άλις Κάτω από το Έδαφος”. Ένας γνωστός του, ο Τζορτζ Μακντόναλντ, έτυχε να διαβάσει το βιβλίο και το λάτρεψε. Αφού το διάβασαν και τα παιδιά του και έδωσαν την έγκρισή τους, ο Μακντόναλντ απευθύνθηκε σε ένα εκδότη. Τελικά το βιβλίο βγήκε στα ράφια των βιβλιοπωλείων στις 2 Αυγούστου του 1865, με τον τίτλο “Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων”. Το ψευδώνυμο που χρησιμοποιήσε ο Αιδεσιμότατος, ήταν Λούις Κάρολ. Αν και δημιούργησε την ιστορία εξαιτίας της Άλις, ο Ντότζσον επέμενε ότι δεν βάσισε την πρωταγωνίστρια στη νεαρή φίλη του. Η “Αλίκη” ήταν ένα δημιούργημα της φαντασίας του, η οποία τέθηκε σε λειτουργία, όταν του ζήτησε η 10χρονη να της πει ένα παραμύθι.... 

      
Η σχέση του 29χρονου Ντότζσον με την νεαρή Άλις τράβηξε το ενδιαφέρον των Η Άλις πόζαρε για τον φωτογράφο Ντότζσον μελετητών, αν και δεν είχε σχολιαστεί αρνητικά από τους σύγχρονούς του. Τη γνώρισε μέσω του πατέρα της, που ήταν συνεργάτης του. Ο ντροπαλός Ντότζσον συνήθιζε να τραυλίζει, και μόνο με τα παιδιά μπορούσε να μιλήσει κανονικά. Είχε πολλούς μικρούς φίλους και λάτρευε να τους διδάσκει μαθηματικά αν είχαν κλίση. Η 10χρονη Άλις και η οι αδερφές της έγιναν η αγαπημένη του παρέα μέχρι και το 1863, όταν διακόπηκαν απότομα οι σχέσεις του με την οικογένεια Λιντέλ. Μέχρι προσφάτως, οι μελετητές υποστήριζαν ότι η ρήξη προκλήθηκε, επειδή ο Ντότζσον έκανε πρόταση γάμου στην ανήλικη Άλις. Τα πραγματικά γεγονότα δεν ήταν γνωστά, γιατί έλειπαν οι σελίδες εκείνης της περιόδου από το ημερολόγιό του. Το 1996 όμως, η ερευνήτρια Κάρολιν Λιτς, εντόπισε τις χαμένες σελίδες και αποκάλυψε την αληθινή αιτία. Ο κόσμος είχε αρχίσει να μιλάει για τη σχέση του Ντότζσον, όχι με τη 10χρονη κόρη, αλλά την ενήλικη γκουβερνάντα. Μάλιστα, η μεγαλύτερη αδελφή της Άλις, η 15χρονη Λορίνα, έτρεφε πολύ τρυφερά αισθήματα για τον νεαρό Αιδεσιμότατο και η οικογένειά της, έκρινε σκόπιμο να την απομακρύνει από αυτόν.» (Πηγή  Μηχανή του Χρόνου)

Τα Χριστούγεννα του 1871, εκδόθηκε η συνέχεια του βιβλίου, με τίτλο Through the Looking-Glass and What Alice Found There, έχοντας ανάλογη επιτυχία. Ο Κάρολ ολοκλήρωσε επίσης μία ειδική έκδοση της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, απευθυνόμενη σε παιδιά «από μηδέν έως πέντε ετών», με τίτλο The Nursery "Alice". Η έκδοση αυτή, κυκλοφόρησε το1890 και περιείχε το αρχικό βιβλίο γραμμένο σε απλούστερη γλώσσα και με ορισμένες από τις αρχικές εικόνες του Τένιελ, σε έγχρωμη μορφή.

Και φυσικά η Αλίκη έχει γίνει σειρά και ταινία, πρώτη φορά το 1933 και πολλές φορές μετά. Και το 2010 ο Τιμ Μπάρτον έκανε μία εξαιρετική ταινία που αφορούσε την επιστροφή της Αλίκης στη χώρα των Θαυμάτων ως ενήλικη πια.

Διαβάστε το, δείτε το, αγαπήστε το!!! Γίνετε εσείς η Αλίκη γιατί η κοινωνία μας δε χρειάζεται άλλα τραπουλόχαρτα, χρειάζεται περισσότερες Αλίκες!!!